tufeyli metaforları sürmek isterim
miadını doldurmuş imgeler hapishanesine
bir ahraz manasçı çıkar da karşıma
ben suskun dinlerim gönlümle lakin
bir kazak yılkısı kaçarsa dağlara
unuturum bir süre sakıncalı düşleri
ümide, dirence, nanga parbata dair
parisin p sinden pekinde de var
lakin özgürlüğe yok bir temayül
p ile temsil edilirken asal sayılar
abujayı kıskanmıyorum
abaküs kullanmayı reddediyorum
parmaklarım ağrıyor
onca işlemden sonra
fridayı tanımıyorum
karakuruma tırmanmadığım gibi
ya tüm yollar katmandudan kaçmakta
ya ben hapsolmuşum bir müzenin bodrum katına
adağımda ok kalmamıştı oysa
kalsaydı en mahir kemankeşi vurabilirdim
sahte gülüşlerin annesi gamzeli yanağından
bazı matemler göğüste ıssızdır
mesela rodina
mesela irtiş
dün kömür bitmiş
büyük dünya atlasını yaktık
ısındık
bu akşam sırada matematik kitabı
bugünden özür dilerim
zaten kemankeşe biraz mahçubum ..
“otur
s
ı
f
ı
r”
…
Peki şimdi eve dönebilir miyim
kırlangıçlara ağlama seansım var
bir de yakılacak matematik kitabım
Farzımuhal
