Ahmet Burhan’ın giyemediği ayakkabılarını hasta bir çocuk iyileşsin diye satıyormuş annesi
Satıyormuş annem,
Ben giymedim onları
Yürümek düşledi, koşmak ve gülmek
Kardeşimle yuvarlanmak çayırlarda
Babama koşmak mesela
Su vermek göldeki ördeklere
Kuşmayı hayal etmek kuşlarla
Kuşacaktım ben bilirdi annem
Kuşacaktım hissederdi
Kanatlarım vardı benim
Ve oldu da
Şimdi dokunamasam da Betül’e
Şimdi gelemezsem de oralara
Giyemezsem de onları
Kuşuyorum ben
Annem ,temiz kadın
Annem ,yüreği denizler kadar geniş
Ve babam, gökler kadar mavi ve duru
Giysin onları biri
Koşamıyorum belki ama
Kuşuyorum doya doya
Kuşuyorum semada
Kuşanlarla beraber…
02.03.2021
