terk etmek ne kadar zormuş doğduğun yeri
bir çanta alıp yürümek bakmadan geri
yorgunluk üstümde yokuş etti düzleri
çamur deryası tarlalar dayan dizlerim
atiye yürürken Meriç’te kaldı gözlerim
hayalim mazide kalır ben yürüsem de
evlad u iyalim şimd’en tüter gözümde
damla damla birikir hem korku içimde
sığınak oldu dualar okur giderim
güneş batarken Meriç’te kaldı gözlerim
işte suya geldik hava soğuk mu soğuk
sesim çıkmaz oldu boğazımda bir yumruk
on bir kişi bota bindik beşi de çocuk
yüreklerde bir helecan hemen geçelim
maziye bakarken Meriç’te kaldı gözlerim
bot suya değdi dualar döküldü birden
sanki farklı esti rüzgar farklı yerlerden
bir ses duyar gibi oldum ta ötelerden
botu suda yüzdürmeye yetmez bileğim
üstüm ıslanırken Meriç’te kaldı gözlerim
bir mesaj attım eşime geçtik karşıya
eşim yazdı çok şükür hem gözyaşlarıyla
demek karışmış o yaşlar Meriç suyuna
çocuklarımı öp benim yerime dedim
resme bakarken Meriç’te kaldı gözlerim
hayat ne sürprizlerle doluymuş kader bu
sudan yaratıldık özgürlük yolu yine su
O’nu anlamak kolay değilmiş doğrusu
bir baktım ki ben artık eski ben değilim
ufku süzerken Meriç’te kaldı gözlerim
eminosmanuygur
