Muhsin Bey’e / Gökhan Bozkuş

Kapı açık, pencere de

Hava eksi yedi derece

Sen geldin kelimelerinle

Nazik olacak gerçekten Aliler

Aliler Nazik olacak Muhsin Bey

Çiçekleri suladığını düşledim

En güzel kelimeler ve muhayyel 

En güzel dileklerin içinden 

Haroşa örgüsü gibi gün yine

Umudumdan döktüm umduğumdan

Muhsin Bey, Muhsin Bey insanlar

Seviyorlar galiba gürültüyü

Yağmura da aşina değil birçoğu

Oysa gözden akan su ile çeşme

Dereden çağlayan ile Dicle

Nasıl bir olabilir

Çiçekler galiba 

Yine ölmüş Muhsin Bey

Elimi bile sürmediğim bu çağda ben

Şakirlerin öldürdüğü gelinciklerle

Taşlar görüyorum içimde 

İnsanlar diyorum Muhsin Bey

Yuf içiyorum Ruhi’den 

Geldikçe aklıma yuf…

İkbaline idbarına yuf…

Farzımuhal tutuyor omuzlarımdan

Umut bir kuş diyor ve

Ve sus içiyorum Muhsin Bey

Mika suratlı bu dünyadan

Karıncaların aradığı suyu arıyorum güya

Yer çamur, gök çamur

Ezilenlerin ahıyla mağrur ekâbirler arasında

Müzeyyen Senar dinliyorum Muhsin Bey

Ateşi var dünyanın buzları eriyor 

Güle gül diyor insanlar

Gül-i rânâ’lar lugatte küf

Galiba ben en çok

Sabırdan yoruluyorum Muhsin Bey

Gökhan Bozkuş 

2 thoughts on “Muhsin Bey’e / Gökhan Bozkuş

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *