Gecenin soğuğu yürekleri donduruyordu.Kadamjay’da uzun zamandır yaşanmamıştı böyle bir kış.Bu durum en çok öğrencilerinin üzerine titreyen yurt müdürü Nursultan Hoca’yı endişelendiriyordu.Her gece yurt müdürü okulda öğrencilerin üstünü gerekirse kendi örtüp, odasına öyle çekiliyordu ama yine de içi rahat etmiyor, üşüyen öğrenci var mı diye tek tek geceleri yatakhaneleri dolaşıyordu.
Yine böyle ayaz bir gecede yatakhaneleri tek tek dolaşmış,öğrencileri kontrol etmiş ve odasına çekilmişti.Sorumluluğunu çok iyi bilen, öğrencilerin üzerine titreyen fedakar bir öğretmendi.Günün yorgunluğu üstüne çökmüş, vücudu yorgunlukla savaşa girmişti.Yatağına uzanıp kitabından üç beş sayfa bir şeyler okurken gözleri kapanıyor savaşı kaybediyordu uykuyla olan.Kendinden geçmiş, dalıp gitmişti.Uyuyakalmıştı mahzun öğretmen…
Kapı açılmış, birden odaya üşüyorum hocam diyerek Adil girmişti. Oda sıcacıktı ama Adil üşüyor,titriyor ve ağlıyordu.Adil, burslu okuyan öğrencilerden biriydi.Babası o daha küçükken onu ve annesini terk etmiş, o da ‘’ben sana bakacağım anneciğiim’’ diyerek büyümüştü.En büyük hedefi okuyup iyi yerlere gelip annesine güzel bir hayat vermekti.15 yaşında çocuğun kalbinde olgun bir kişilik vardı.Çok üşüyordu Adil, anlayamadı Nursultan Agay oda sıcaktı ama o üşüyordu.Kazağını giydirdi, koyun yününden olan onu çok sıcak tutan ama, Adili ısıtamamıştı, Adil yine üşüyordu.Nursultan Hoca panik olmuş boncuk boncuk terliyordu.Adil ise titriyordu.Sonra kalın montunu giydirdi.Ama Adil yine üşüyordu.Battaniyesiyle sardı Adil’i sonra yorganıyla.Ama Adil yine üşüyordu.Sonra yere düştü Adil, donuyorum diye ağlayarak.Nursultan Hoca iyice endişelenmiş, korkmuştu.Yerden kaldırdı, sarıldı vücudu buz gibi olmuştu. ‘’ üşüyorum hocam diyordu, Nursultan Hoca boncuk gibi terliyordu telaştan.Adil daha fazla kötü olmuş üşüyorum diyerek kollarında bayılarak kalmışken Nursultan Hoca ‘’Adiiiiil’’ diyerek bağırarak uyandı uykusundan.Terler içindeydi.Hala rüya olduğuna inanmıyordu.Yatağından hızlıca kalkarak koşar adımlarla Adil’in yatmış olduğu yatakhaneye gitti.Bir de ne görsün Adil üstünden yorganı düşmüş,çocuk buzların içinde kalmış gibi tir tir titriyordu.Biraz geç kalsa neredeyse donacaktı.Nursultan Hoca hemen yorganla öğrencisini sarmış.Ona sarılıp ağlayarak gördüğü rüyanın hikmetini düşünüyordu.Adil’in üstünü iyice örttükten sonra gözyaşları içerisinde Allah’a şükür namazı kıldı.Ve gönül rahatlığıyla yatağına uzanıp rüyasını düşünerek uykuya daldı.