Sorma ki nasılım! Nerelerdeyim
Sensiz gecelerle boğuşuyorum.
Sanma ki huzurla aynı yerdeyim
Densiz gecelerle boğuşuyorum.
Anladım ki bu denizde kıyı yok
Önümüz de bir muhabbet çayı yok
Haftası yok, saati yok ay’ı yok
Dünsüz gecelerle boğuşuyorum.
Pembe hayalimi simsiyah yaptı
Aydınlık ufkumda kıyamet koptu
Ne merhamet bildi, ne Hakk’a taptı
Dinsiz gecelerle boğuşuyorum.
Karanlık, ümidi yendi içimde
Sanki kör şeytanın fendi içimde
Kendimi yitirdim, kendi içimde
Bensiz gecelerle boğuşuyorum
Ele neşe verir Celâl’e gülmez
Horoz öter ama zifiri silmez
Şafak atsa bile bitmeyi bilmez
Sonsuz gecelerle boğuşuyorum
2 Aralık 2018 Sivas
Celâli
