Ma ji min re nefirin, dilê nazik, çiyayên tenê te yên?
Ez jî bi şewatên paşê, ez jî bi rêyên bêdawî di nav xwe de.
Heke tu penaberî, çiyayên jî ez jî di dilan de penaberim ey ceylan.
Dilên mirovan sar in.
Demek ku bihar e, demek ku havîn e.
Di nav xwe de zistanek tarî bêdawî.
Ez têgihiştim çavên te yên lêzîn.
Bikîr bi peyvên xwe, bikîr bi hecên xwe.
Ez jî penaberim.
Peyvên min qirîn, feryad kirin.
Tenê tu dibihîzî.
Jî yên ku di nav xwe de rê diçin.
Jî yên ku li ezmanê dikin ev kû der e.
Tu û ez du birayên li ser vê çiyayê.
Ne xeyal bike li ser cilên rengînên min.
Ez bi qelewim wek bavê min Adem.
Ez hemû civakên dîrêj û ducanan jê kirim. Ez jî penaberim.
Ez jî penaberim.
Heta çavên te.
Heta çavên min.
Türkçesi:
Ben de bir mülteciyim
Kaçma benden narin gönül, dağlar sadece senin midir?
Benim de peşimde alevler, benim de içimde bitmeyen yollar.
Sen mülteciysen dağlarda
Ben de sürgünüm kalplerde ey ceylan.
Soğuktur gönülleri insanların
Mevsim ki bahar, mevsim ki yazdır.
İçimde karakış bitmeyen yalnızlığım. Titreyen gözlerini anlıyorum ey ceylan.
Bak kelimelerime, bak hecelerime.
Ben de mülteciyim.
Bağırıyor, feryat ediyor kelimelerim.
Sen duyarsın sadece.
Bir de içine doğru yol yürüyen sürgünler.
Ev neresi diye gökyüzüne bakanlar bir de.
Sen ve ben iki kardeş bu dağ başında.
Aldırma üstümdeki renkli elbiselere. Çıplağım ben babam Adem gibi.
Soyundum bütün ikiyüzlü civarlardan.
Ben de mülteciyim.
Ben de mülteciyim.
Gözlerine kadar.
Gözlerim kadar.