Ömrü kısalıyor mevsimlerin, günün güneşin
Ömrü yetimsiz bir yetim uyku, gözlerinde gecenin
Güneşi selamlıyor zikrin lezzetine gark olmuş kuşlar
Lekesiz mavide, bir karga ötüyor
Hiç acelesi yokmuşçasına güneşin
Ağır ağır doğuyor telaşsız
Ömrü kısalan zamana ağır ol dercesine
Gözleri ağıran gece tüm sessizliğiyle geçerken
Karga beni duy dercesine
Kulaklarını tırmalıyor mavinin
Ömür geçiyor, gerek iskemlede gerek sarayda
Geçen gün ömürdendir deniyor
Ömürlere şahit ediliyor kainat
Şahit ol Ya Rab!
Zalimler, zulümler
Mazlumlar ağıtlar
Sevinçler umutlar
Geçmeyen ne var ise geçiyor bir bir
Her şey bir iz, bir güzel an
Ömür suskunluğu
Gönül susuzluğu
Sanki dünya kusursuzluğu
Bu bir rüya huzursuzluğu
Uykusundan uyanıyor ölünce gece
Adı değişiyor tadı değişiyor
Bakışı duruşu gündüz oluyor
Güvercinler uğuldaşıyor duyuluyor balkondan
Bir karga inatla ötüyor bilmem neden?
Gitmek istercesine adının güzel anıldığı yere
Bir rüzgar esiyor yanan tenime değince anlıyorum
Yaşamak yanmak biraz da….
Şeyma Aydın