Tefrikaya düşürür, aldatır kibir gurur
Kalkar bereket, rahmet kesilir toprak kurur
Bir tutam ot deveyi uçurumdan uçurur
Önce hizmet diyenler Rıza şerbetin içer
Kalpleri kırmak değil hüner, gönül yapmaktır
Kullara kulluk değil, kulluk Hakka tapmaktır
Benlik buzunu deniz, çölleri gül yapmaktır
Kışta tohum saçılır, baharda güller açar
Söz kıymetini bilmez, bilmeden atıp tutan
Dünya için bilerek ahiretini satan
Ücret zamanı önde hizmet zamanı yatan
Fani dünyadan müflis olarak gelip geçer
Bazen dağ başlarını kara bulutlar sarar
Hakkın yolcularını sanma ki yokuş yorar
Yokuş bitmez karanlık açmazsa ne fark eder
Gayesi Hak olanlar her şartta şevkle uçar
Gökyüzünde özgürce kuşlar kanat çırptıkça
Güneş yeniden doğar gökler masmavi açar
Gönüller hep birlikte aynı safta durdukça
Melekler yeryüzünde her yere ışık saçar
Marifet budur işte özünde güzel olmak
Kusuru başkasında değil kendinde bulmak
Benlik putunu aşkla yakıp kül olmak
Yâr kapısını o an ardına kadar açar
Mehmet Remzi