İnsan, hikmetin sırları ile çepeçevre kuşatıldığı şu dünyada bilgi, birikim veirfanına göre herşeye mana yüklemekte, duygu, düşünce ve hayal dünyasını hikmetpaletinden aldığı boya ve idrak fırçasıyla renklendirmektedir. Bakılan bir şey…
“En son bildiğin,bıraktığın gibiyim.” Dedi telefonun diğer ucundaki ses. “En son bildiğin,bıraktığın gibiyim” Dağ başında yankılanan feryat gibi uğuldadı bir süre. Sonra aynı cümle kalbinde kağıt kesiği gibi bir acıya…
Babamla birlikte gelmişti. Oturma odasında başköşeye kuruldu. Birkaç kişi ile birlikte içeriye ancak girebilmişti sanki korumaları gibiydi ama onlar sonra gittiler. Koyu tenli, boy ve kilo oranı birbiriyle uymayan sıska…
Perdenin aralığından süzülen güneş ışıkları, küçük çocuğun yüzüne vurunca, istemeye istemeye gözlerini araladı. Belki biraz miskinlik yapıp daha fazla uyuyabilirdi, yağmurlu bir güne uyanmış olsaydı! Ne yazık ki pırıl pırıl…
Önümde koca kalabalık, elimde mikrofon heyecandan kalbim duracak sanki. “Hoş geldiniz sevgili misafirlerimiz...” duraksadım. Yeni bir cümle kuramadım. O sırada “Kestik” diye bir ses geldi. Dönüp baktığımda koca bir boşluk…
Camdan oturmuş dışarıyı izliyordu kapının kilidinin açılışını duyduğunda. Aynı anda evlerinin yeni misafiri, onların deyimi ile minik kaptanın ağlama sesi duyulmuştu. Babası artık oğlu ya uyuyorsa diye zile basmayı bırakmış,…
Nihayet günlerdir beklediği kargo kolisini taşıyan görevliyi görmüştü camın kenarında pencereden sonbaharın eşsiz renk cümbüşünü izlerken. Üzerine aldığı ince morlu battaniyesini bir hışım koltuğun üzerine bıraktı. Merdivenlerden hızlıca indi. Görevli…
Kış soğuğunda uyuyup soğuk ılıman vakitlerde çiçeğe durdum. Bir gün kuru bir dalın kenarından hayata gözlerimi açtım. Tutunduğum dal benim evim, baharım idi. Havalar ısınınca; kış, karını can suyu…
Annem ev işlerini yaparken hep etrafında dolaşarak ona yardım etmek için fırsat kollardım. ''Benim yavrum büyümüşte benim işlerimi mi yaparmış.'' diye tatlı bir ses tonuyla ruhumu okşardı. Beni kollarımdan tutarak…
Cumartesi akşamıydı. Diğer günlere göre biraz daha kalabalık olurdu dükkan. Havanın soğukluğundan mı virüsün yaygın oluşundan mı bilinmez ama bugün çok sakindi işler. Çerezcinin sırtı kasaya dönüktü. Mutfak tezgahına benzeyen…
Nemli mavi gözleri vardı çocuğun. Birkaç damla yaş, yanaklarında hüzün buseleri kondurdu. Dudakları titriyordu. Başını öne doğru eğdi. -“Babamı ve annemi kaybettim” dedi. -“Nehri geçemediler mi” diye sordu Yunan asker.…
Uzun zamandır gaybubette idi. Hayattan izole bir şekilde yaşıyordu. Eşinin maddi manevi desteği ve oğlunun yardımı ile ayakta kalmaya gayret ediyordu. Güven insanı olduğu halde terörist yaftası ile aranıyordu. Yakalansa…
Gölbaşı tren istasyonu gişesinden saat 15’e, 11.Eylül 1945 tarihli iki bilet alıp cebine koyduğunda, dışarda bankta bıraktığı Samite’nin yerinden fırlayıp perona doğru giden poşili, siyah deri çizmeli yaşlı bir adamın…
On beş aylık esaretin ardından;Uzun tutukluluk süresi göz önünde bulundurularak, adli kontrol şartıyla salıverildim. Saatlerinasırlaştığı mahpustan.Aklım boşlukta dönen çark gibi kararsızdı. İki yılda iddianamesi dahi hazırlanmayan davama adaletinsirayet etmesi mümkün…
Bilinen ama bilinmekten uzak bir zaman diliminin renkleri soğurduğu yerde büyük bir sessizlik var. Pek derin ve manalı bir suskunluk yatıyor orada. Durgunluk; her fıtrata, hayattan edindiği tecrübeler neticesinde yerleşiyor.…
Kanada’nın sıradan bir şehrinin, sıradan bir mahallesinde, sıradan bir evde, fazlasıyla sıradan emeklilik hayatını yaşamaya başlamış bir insan Garry. Otuz yıl mesai yapmanın verdiği erkenden kalkma alışkanlığını bırakmaya yeterli olmamış…
Bir hayal ile başladı yolculuğum. Okuduğum hikayelerin kahramanları gibi dünyayı keşfetmek istiyordum. Uzun bir yolculuk olacaktı istediğim. Bilmediğim ülkelerde bilmediğim kültürleri tanıyacaktım. Gittiğim diyarları tanırken oralardaki insanlar da beni tanıyacaktı.…
Üniversiteden koşar adımlarla çıktım yine. Hep bir yere yetişme telaşı, dolmuşta yer bulma yer bulmaktan öte dolmuş alsa bari umutlarıyla koşturuyorum. Sert rüzgar ve yağmur el ele tutuşmuş oyun oynamakta…
Stephan'sız ikinci şükran günü yemeği. Bir önceki yılın yine bu saatleri, ne yazık ki şükransızdı. Battaniyenin altındaydım. Uyku hapı almış olsam da, yatağımda dönüp duruyordum. Yemeksiz, nefessiz ve…