Kapandı kapılar batarken güneş
Epridi hatıra eski sandıkta
Bir kara kış gibi yalnız koyaklar
Sustu hoyrat rüzgâr yorgun boşlukta
Kapandı kapılar batarken güneş
Aşkın son vedası ve son bir bakış
Savruldu anılar “elde var hüzün”
Kaybettim kendimi..sende ne varsa
Susuz bir ırmaktır pörsüyen yüzün
Aşkın son vedası ve son bir bakış
Kalmadı hiç sabır günler içinde
Bir çöl yalnızlığı bitmeyen sürgün
Başını alıp da öyle giderken
Ağladı çiçekler ve ağladı gün
Kalmadı hiç sabır günler içinde
Gidersin.. ruhumdan düşen bin parça
Ürkektir, yabandır yalnızdır sözün
Bir gam melodisi solgun bahçeler
Mevsimler terketti; ve sonra yüzün
Gidersin.. ruhumdan düşen bin parça
çay içimi tadında..