Mevsîm-i hazan, kalp yine sermest-i muhabbet;
Âfâkıma rüzgâr olarak esti muhabbet.
Vurmuştu saat gâlibiyet vaktini hissin,
Efsûnuna gark etti hemen dest-i muhabbet.
Düşler beyaz atlarla hücum etti leyâle;
Gözden günü, dilden sözü hep kesti muhabbet.
Tenden çıkarıp rûhu alevlerde eritti,
Dağlardaki volkan gibi bir sesti muhabbet.
Söndürmeye koştukça kadehler seni Meftûn,
Tek damladan olmuş yüreğin mest-i muhabbet.
Mehmet Ulaş
