Bir denizde yol alıyordu bir kayık.
İçinde birkaç insan, bir de şair bir adam.
Susmuşlardı nice zaman.
Sonra sessizlik bozuldu,
Bir şeylerdi konuşulan..
Bu kayık da boş dedi biri,
Duymadı şair.
Bu deniz de loş dedi biri,
Duymadı şair.
Burada balık sarhoş dedi biri,
Duymadı şair.
Ağzını açtı öbürü ki,
Sus dedi şair, sus.
Dinle ve onlara bak,
Bak ne diyorlar dedi.
Kayık: Üzerimde onlarca aşığın el izi.
Deniz: Suyumda onlarca aşığın teri.
Balık: Gözümde onlarca aşığın hayali,
dedi..
Konuştu şair:
Göz, kalbin penceresinden bakmazsa,
İnsan kalbine aşkı koymazsan,
Aşkı insan, kavuşmak sanmazsa,
Kayık boş, deniz loş, balık sarhoş gelir insana.
Her şeyin bir sesi, bir hikayesi,
Bir bilmecesi var.
Çözebilene konuşur,
Çözemeyene her şey yük olur.
Gölgesiz Sözler
