Aynı yıldızdan düşen tozlardık
Yüzyıllardır kavuşamadık
Ansızın bir gün kokumuzdan birbirimizi tanıdık
Biz aynı galaksinin çocukları
Tümden hüzne boyanmıştık
Kavuşamayan ellerimizi
Bir gece göğe uzattık
Aynı yaranın izi vardı yüreğimizde
Yaramızla birbirimize sığındık
Her sabah
Bahar çiçeklerine uyandık
Her gece yakamozlarda yıkandık
Severken delicesine
Gün geldi ayrıldık
Çok derinden hasar aldık
Ama
Batmadık
Yıldızlarda buluştu gözlerimiz
Ben bir mavi bir yalnızlığın derininde
Sen Kaf Dağı’nın hırçın tepesinde
Olamazdık
Olamadık
Biz aynı yıldızın tozlarından iki varlık
Biz aynı yarayla yeryüzünde dolaşan iki aşık
Tüm olasılık hesaplarını sıfırlayıp
Derinlerinde uzayın
Yeşil bir galakside buluşacağız
Ben gelincik toplayacağım
Sen rüzgârı dinleyeceksin
İçimizde serin bir sükût
Yaralarımızı sağaltacağız
Yağmur yağmur ağlayacağız
Gene
Gecelerimizde yakamoz Sabahlarımızda çiçek toplayacağız
Biz aynı gezegenin tozlarından dökülen iki aşık
Bir ayrılık şiiri yazdık
Şimdi yüreklerde bin kara delikle yaşamaktayız.
Zehra Azize
