Şehrin gri hüznünü yığdın üzerimize
Nurpare gittin
“Kalsan” diye başlayan tüm cümleler beyhude
Canpare gittin
Bir baharın izinde adımların asude
Dilyâre gittin
Bir kutup fırtınası kalanın yüreğinde
Mahpare gittin
Gitmen olsa da hazin
Kaderin kalmamaktı bu Dilruba Şehirde
Sırtında yüklendiğin
Bir emanet ahirde
Gülnare gittin
Şu diyar-ı hicrete
Şu diyar-ı gurbete
İlk bahar gelsin diye
Reftare gittin
Gittin
Sustu’ruldu makineler
Kum saati yenildi
Ve bu gidiş hikayen
İlki gibi asildi
Farzımuhal
