Üşüyordu kış süresiz
Sessiz göçüyordu içim
Bilmem ki bahtım kime gülüyordu
Bahçelerde kurumuş dallar
Çiçekler yoksa açmadan mı ölüyordu
Şimdi muştular kimsesiz
Peşinden yağmur yürüyordu
Görülmemiş bir buhran
Karanlıklar büyüyordu gecelerde
Hecelerde hep bir acı
Rüyalarım çöllerde iz sürüyordu
Dünya denen bir derde sardılar beni
Yıldızlar hep habersiz sönüyordu
Bir gölge geliyordu uzaktan
Ve peşinden yağmur yürüyordu
Kaderin elinde bir bayrak
Surları ahlar bölüyordu
Gidenlerin gelmediği bir coğrafyada
Sevdalar başımızda dönüyordu
One thought on “Yağmur Yürüyordu Peşinden / Nur Tatar”