Tespihim Sende Kalsın Akrem 4. BÖLÜM / Gökhan Bozkuş
TEN DAYS “… önümde duvar var diye ona boyun eğecek de değilim.” Diyordu Dostoyevski, Yeraltından Notlar kitabında.Ve şimdi benim de önümde uzun, upuzun bir duvar ve üzerinde de bir ülke…
TEN DAYS “… önümde duvar var diye ona boyun eğecek de değilim.” Diyordu Dostoyevski, Yeraltından Notlar kitabında.Ve şimdi benim de önümde uzun, upuzun bir duvar ve üzerinde de bir ülke…
Tutacaktım Kızımın Elinden... Yavaş yavaş iyileşiyorum galiba. Yazabildiğime göre.. Belki de iyileşmek zorunda olduğuma karar verdim de aldım kalemi elime. Zaman geçiyor çünkü acılar aynı kalsa da. O yüzden artık…
DUVARDAKİ RESİM Tespihim Sende Kalsın Akrem 3. Bölüm Kapının önünde, çantalarımız yerlerde ve ilk kez görüşen kolların sarılması ve ağlamalar... İki aile vardı bizden önce gelen ve bizimle benzer…
Hiçbirimiz Yunanca bilmiyorduk ve görevliler bizlere bir şeyler anlatıyorlar. Yorgunluk, uykusuzluk , açlık ve bilinmezlik. Tek sıra halinde bizler öylece bekliyoruz. Kapı açıldı ve çocuklarla annesi önce gelsin demiş…
Ekim ayının yedisi , cumartesiydi. Nezarethaneden çıkardılar bizi. Ömrümde ilk defa bir nezarethanede uyumuştum. O da Edirne'nin az biraz ilerisinde bir kasabada , sınırın diğer tarafında. O geceyi yazacağım…
direnen annelere hürmetle 54321 -Hastayı uyuttuk efendim 1.fasıl Hayırlı sabahlar anneKlimanjero kimsesizliğiyle merhabaKimliksiz olan sen değilsinRuhuna duvar gibi çöken tutsaklık değilAnne uzaklardasınBir orman sesizliğiyle su/suyorum sana 2.fasıl Günışığı mahrum aydınlığındanMahzenler…
göğsünden huruc eden hüznü çocuk,şimdi ellerimde dal açan ağaçta,şimdi dalların tam ortasında,ve suskun melekelerle çocuk!görüyorum , görüyorum...numan ! bu sesin rengi nedir ?numan ! bu tını hangi telden yavrucuk?numan ! …
Biletim kesildiVakit tamam!Tren ha kalktı ha kalkacak!Anne!Sakın uğurlamaya gelme oğlunuGözyaşlarım, ha kesildi ha kesilecek.. Ve işte bir nur gelip maveradanAlıp beni bindirdi treneTren! Hey tren heyhat..! Gidiyorum yıldızlar yoldaşım,Dönüp arkama…
Her annenin içinde bir denbejin yattığını; ve hasretin ve çilenin ve alev alev yanan yüreğin , kelimelere , ezgiye dönüştüğünü gizli bir ses kaydıyla anladım. Annem, ümmi kadın... Annem ;…
Elinde kömür kovasıyla, hademe Oğuz Amca girdi sınıfa. Sınıf kuş cıvıltılı bir orman gibiydi. Sus işareti yaptı sınıfa. Yeni öğretmenlerinin geldiğini ve sessiz olmalarını söyledi. Herkes hemen kendine çekidüzen verdi.Haftalardır…