İnsan, ruhlar aleminden anne rahmine, mahiyetini ihatâ edemediği bir sırlı mekâna, oradan dünya hayatının mebdei olan çocukluğa, hayatın esrarını ve gayesini yeni yeni idrak etmeye başladığı gençliğe, fakru zaruret içinde…
Biletim kesildiVakit tamam!Tren ha kalktı ha kalkacak!Anne!Sakın uğurlamaya gelme oğlunuGözyaşlarım, ha kesildi ha kesilecek.. Ve işte bir nur gelip maveradanAlıp beni bindirdi treneTren! Hey tren heyhat..! Gidiyorum yıldızlar yoldaşım,Dönüp arkama…
Mağdura mektup dedim kaldım Yutkundum… Kalbime ince bir sızı girdi Başım önüme, elim yana düştü Gözyaşım indi yüreğime usul usul. ‘Mağdur’ diye mırıldandım; Dilim lal oldu... Bıraktım kalemi kâğıdı Gökyüzüne…