Düşkün / Zeynep Bilgin
Kanı akıyor her bir düşkününEski mahallemin acı veren sokaklarındaKim gözyaşı döker arkasından düşkününBu viran insanlar çokça acı veriyor bana Temelinde bir okyanusu bile yatıran düşkünBir dal parçası gibi sallandırıyor onu…
Kanı akıyor her bir düşkününEski mahallemin acı veren sokaklarındaKim gözyaşı döker arkasından düşkününBu viran insanlar çokça acı veriyor bana Temelinde bir okyanusu bile yatıran düşkünBir dal parçası gibi sallandırıyor onu…
Dokunma yaralarıma ,çiğneme yüreğimin sızlayan köşesini .Bakma ,elleme , değme korunmasız kalan acılarıma.Sualsiz,kimsesiz,sessiz,mahsun ve yılgın .Toprağa dokunan çatallı uç küskün .Boşuna minnettarlık sözleri .Dağları yaran ,lisanları yıldıran ,gönüllere korku salan…
Kadın:Hep en zorunu seçiyorsun dedi. Yetecekken ufak bir tebessüm gönlüme aşkın iklimini yeniden getirmeye , sen boynuma yargılarının yaftasını geçiriyorsun. Ben boynuna ,tüm kelimelerimi dizerek umudun ipine, asıyorum ki içimde…