Tam solarken çiçekleri Bahar’ınDüştü penceresine bir küçük serçeKonacakmı göçecekmi diye bilmedenSaldı tılsımını bir cılız ‘cik’ ile Dedi bahar, geç kaldın vaktim yok neşeyeDoldu zaman bende, belki gelecek seneyeArtık hüzün, hazan…
Ayrılık çanları çalmaya başladı. Havada hasret kokusu var. Ankara biraz daha kasvetli, birazda sisli. İnsanları eskisinden de mutsuz. Bence şiirlerin ve şehirlerin karakteri vardır. Tıpkı birinsan gibi. İstanbul kimseye yüz…
Kaç ülkenin üstünde açtın kanatlarınıKaç büyülü iklimden geçip geldin göçmen kuş?Gerilerde bırakıp azap bulutlarınıMavisinde doğduğun engin semana kavuş. Kafilenin izini kaybettiğinden beriGurbetlere savruldun mecrasız boranlarlaYıllar sonra işittik kahredici haberiKafese konulmuşsun…