Merhamet kadar güzel bir güneş doğmadı yeryüzüne
Zalimlerin cümlelerinden kelime eksiltmek için yaşıyoruz
Bir kadın isminde bohçalıyoruz anneyi ve evladı
Sonra kendi canımızdan saklanarak yaşıyoruz
Zamanı anlamaya zamanımız yetmiyor
Yıllara yürekleri taşımak ne kadar mı zor
Söyleyeyim balıklara suda sesimizi duyurmak kadar…
Herkes biliyor ama kimsenin umrunda değil vicdanlar
Kör sağır ve dilsizden öte
Başsız ve dilsiz şimdi tüm yollar
Duamızdır bizi kurtaran tüm cehennemlik yarışlardan
Varışımızdır bir tebessüm bir vefa tüm yaşanmışlıklardan
Sabahın özlemindeki kelebeğin kalbini
Yalnızca bir günlük ömrü olanlar biliyor…
“Bir kadın isminde bohçalıyoruz anneyi ve evladı…” Çok güzel kaleminize sağlık