Ninnilere kandırıldım, rüyalar alemindeyim.
Kudüs denilen diyârın seyrindeyim.
Kubbeler görüyorum, kevser kâsesi
endâmında güller, hârın efendisi
teller kıvrım kıvrım, uzar duvarlardan
esinlenmiş babasız bekleyen kızın saçlarından
Uykuyu unutmuş, dalmış uzaklara doğru
bir yatsı vaktinde, seherlere doğru
taşınmaz bir yükü kaldıran yürekler var
acılar deryasına dalan çocuklar var
Doktorlar var gözlerinin yaşını yutarcasına sırlayan
bir ameliyat masasında aldığı uzuvlarını, uyuşturmadan
birazdan teslim edecek olan, dayanamayıp acıya, canını;
öz oğluna vermek isterken o mukaddes hayatını.
Üryan kalmış bedenler görüyorum
benim elbisem üryan, korkuyorum
başımı koyacak musalla arıyorum
musallaya hasret çocuktan korkuyorum
Seviyorum “Sen”i, dile getiremiyorum
sevmek uğurda can vermekse,
ölemiyorum.
bir devrime uyanmaksa,
hâlâ uyuyorum.
Emeğinize sağlık.