(zor zamanların gönlü güzellerine )
Selamım sana bu mektuptan evvel ulaşsın dilerim.
Ne de olsa selam bir gönül işlevidir.Dîlde doğar,dilden geçer,duya değer dîle varır.
Bu mektup da öyledir de herneyse..
Başlarken bilmelisin ki
bugün seni özlememek çok güç.
telaşımı hissetmişsindir
yatak döşek ayrılığım artık,
beynimde aritmik titremeler
gözbebeklerimde uranyumla zenginleştirilmiş hüzün.
umutsuzum sanıyorsan yanılıyorsun.
yorgunum azıcık.
aczime ver.
kırlangıçların suskunluğuna,
havanın pusuna,
gecenin zulasına sakladığım çığlıklarıma ver …
burnumda kesif nem kokusu.
damarlarımda özlem tortusu
telaşım biraz da seni görememek korkusu bir açık görüş düşünde
korkularıma ver bu mektubun çalakalem oluşunu
ulaşmama ihtimali bir kurşuni kabus
üşüyor musun sen de
mağlup musun bir kuşun özgürlük ötüşüne
gömleğimin ütüsünü düşünüyorsundur sen şimdi
ben de senin varoluşsal yolculuğunu
üşüyorum ben de
hasretim gözyaşınla yıkanmış gülüşüne
“ben her yorulduğumda sen gül
sen her güldüğünde ben yorgun olayım
her kuraklığımda sen dökül
bir çağlayan gibi üzerime
ben kuraklığımı bileyim
sen her döküldüğünde üzerime
ben sensiz eğretiyim
bu tekinsiz memleketin caddelerine”
herneyse
gülcekal
hoşçakal
Farzımuhal
duya değince belki akım da olur. sonra da ışık olur.
Insallah tez vakitte şiirlerinin kiymeti bilinir.