Sofrasında Biriken Taneler / Hasan Selçuk

________________________________

Şaşırmış, kendini arayan sokak, 

Elinde kalbim, sevdikçe canlanacak. 

Yağmurun damlasına şükre duran can, 

Masmavi gökyüzünde aşk ile yükselir canan, 

Akşamcılar meyhanesinde Hû’dur derman, 

Mazbatasını alıpta unutanlara inat unutmaz deli sevdan, 

Irakmaklar Izdırar halinde, dillerinde mevlam. 

Öğrendim ki Hây’sız olmaz, 

Zerre miktar kâlp kıran yol bulamaz, 

Lemalardan doğan Işık sonsuz mudur bilmem, 

Elindeki hakikat, risalei meyvedir onsuz olmaz, 

Derdi veren dermanıda verir derler,  

İhtiyarlardan dinledim bir nefeslik ömür derler,  

Maşukadır niyazım, Hû demeden olunmaz. 

İdgamdaydı sustu  kapattı gözlerini, 

Yaklaşan baharı sezdi kapattı sözlerini, 

Karanlıği beklerken aydınlıktaydı elleri  

İlham geldi koştu, yazdı defterini.  

Veren el, alan elden üstündü.

Aklım bazen, sevmekten sürgündü, 

Rakım kaçtı bilmem öyle üzgündü, 

Sekarat mı bu hal yoksa seyahat mi? 

Israr etti ama kılınmazdı sünnet vakit kerahatti, 

Nakaratsızdı tüm şiirleri yinede affetti. 

———-

Hasan Selçuk