Mahpus yahut şairin gözyaşları-
İsimsiz coğrafyada direnişim metafor
Saklı bahçelerinde kentin hayaller kuruyorum
Göğsümde genişliyor bilinmez bir anafor
Uçan her kırlangıçtan haberler soruyorum
“Var mı ki rodinadan ferahfeza havadis?
Yoksa her köşesinde hala güller mi hapis”
Çalakalem sitemler mitralyöz kurşunları
Bir bebeğin diliyle ediyorum kargıçlar
Yusuf mekteplerine tıkarken dilhunları
Savcılara dönüşmüş hor bakışlı yargıçlar
“Bugünler geçer elbet,oyalanın bir süre
Haset gardiyanları gülümseyin (!) mahşere”
Sus diyor makul yanım ,susmalı kararınca
Diğer yanım alazlı,yazsan diyor habire
Zalimi tuz buz eder bazen siyah karınca
Bazı tesellileri gerek yok hiç tabire
“Biz ki herşeye rağmen umutluyuz azizim
Biz ki herşeye rağmen çok mutluyuz azizim”
farzımuhal
Umut etmek umut için emek etmek…