Mazgal / Erkan Bilgin

Bir haber, bir gözyaşı, bir müjde

Dünyaya açılan bir demir pencere

Kesilir her bakış, demir dile gelince

Gözler mazgal, ses mazgal , yürekler mazgal

.

Gözlerde ümit, kalplerde tevekkül açar

Zülüm olsa bile kaderden kim kaçar

Bırakır mı hiç yaradan kulunu naçar

Mazgal nur, demir nur, beton nur

.

Dertler sükût eder, hemdertler tebessüm

Biri ağlar geceye , gözyaşı döker  cisim

Işıktan fırçalarla tamamlanırken bir resim

Mazgal susar, demir susar, beton susar

.

Mazgal, keser mi sesini içerdeki çılığın

Mazgalın diğer yanı umursuzca bir yığın

Yığından çıkmaz bir ses, sen Allah’a sığın

Kulaklar sağır, vijdanlar sağır, insanlık sağır

.

Bir müjde bekler alınlardaki seccade

İsmin yankılanır beton ve demirde

Dualar taşar mazgaldan , biliriz emir sende

Derman sensin , müjde sensin, hüküm sen

Kader sensin, ressam sensin, resim ben.